เผยแพร่: 21 ก.ค. 2568 โดย: รุ่งเรือง หวนระลึก
แนวคิดของดาวเทียมสื่อสาร
เมื่อเราขว้างหรือโยนวัตถุขึ้นไปในอากาศ วัตถุจะเคลื่อนที่ขึ้นไปจนถึง จุดสูงสุด ซึ่งเป็นจุดที่ ความเร็วในแนวตั้งเป็นศูนย์ จากนั้นแรงโน้มถ่วงของโลกจะดึงวัตถุให้ตกกลับลงมา เป็นหลักฟิสิกส์เกี่ยวกับการเคลื่อนที่แบบโปรเจกไทล์และแรงโน้มถ่วงของโลกที่ดึงวัตถุกลับลงมาหลังจากที่ความเร็วในแนวตั้งเป็นศูนย์
อย่างไรก็ตามในปี 1945 แนวคิดของดาวเทียมสื่อสารถูกจุดประกายครั้งแรก โดยนักวิทยาศาสตร์และนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ชื่อดัง Sir Arthur C. Clarke ได้เขียนบทความในนิตยสาร Wireless World โดยเสนอแนวคิดว่าหากสามารถโยนวัตถุไปที่ความสูงประมาณ 35,786 กิโลเมตร วัตถุจะสามารถลอยค้างฟ้าและโคจรรอบโลกได้ แนวคิดนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็น “Clarke Orbit” หรือ “Clarke Belt” และเป็นจุดเริ่มต้นของดาวเทียมจนถึงปัจจุบัน
เราเรียกความสูงประมาณ 35,786 กม. ว่าวงโคจรค้างฟ้า (Geostationary Orbit - GEO) หรือ Geosynchronous – GSO) ถูกใช้งานในด้าน ดาวเทียมสื่อสาร, ดาวเทียมโทรทัศน์, ดาวเทียมพยากรณ์อากาศ เนื่องจากมีจุดเด่น คือ เป็นวงโคจรอยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร ความเร็วเชิงมุมของวัตถุจะพอดีกับการหมุนของโลก (24 ชั่วโมง) ทำให้วัตถุดาวเทียมดูเหมือนหยุดนิ่งเหนือพื้นโลก ทำให้สามารถสื่อสารกับจุดเดิมบนโลกได้ตลอดเวลา สามารถใช้เป็นสถานีรับส่งสัญญาณวิทยุ โทรทัศน์ และโทรคมนาคมได้ครอบคลุมพื้นที่กว้าง
นี่จึงถือเป็น “จุดกำเนิดของแนวคิดดาวเทียมสื่อสาร” ที่กลายเป็นจริงจนถึงปัจจุบัน
แหล่งอ้างอิงเนื้อหาและรูปภาพ
